Μήνυμα του Μητροπολίτη Σάμου & Ικαρίας για τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων

Το πρῶτο χαρακτηριστικό τῆς λατρείας τους αὐτῆς ἦταν ἡ σταθερή και ἀκλόνητη πίστη τους στό πρόσωπο τοῦ τεχθέντος βασιλέως. Μιά πίστη πού δοκιμάστηκε στήν πορεία τους προς τήν Βηθλεέμ. Γιατί μετά ἀπό ἕνα τόσο κοπιαστικό ταξίδι τί εἶδαν στην Ἱερουσαλήμ; Μιά παγερή ἀδιαφορία τῶν ἀρχιερέων καί γραμματέων. Τούς ἀκοῦν νά λένε ὅτι ὁ τεχθείς βασιλιᾶς θά γεννηθεῖ «ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας», ἀλλά καί τούς βλέπουν ἀπρόθυμους νά σπεύσουν πρός τήν κοντινή Βηθλεέμ μαζί τους. Οἱ μάγοι ὅμως προχωροῦν μέ ἀκλόνητη σταθερότητα. Ἡ πίστη αὐτή τῶν μάγων θά δοκιμάστηκε ἀσφαλῶς περισσότερο ὅταν ἔφθασαν στόν τεχθέντα βασιλέα. Ἀλήθεια, τί εἶδαν οἱ μάγοι καί προσκύνησαν; «Εἶδον τό παιδίον μετά Μαρίας τῆς μητρός αὐτοῦ» σ’ ἕνα ἁπλό καί φτωχικό περιβάλλον. Οὔτε παλάτια εἶδαν, οὔτε ἀξιωματούχους καί ὑπηρέτες, Παρά ταῦτα ὅμως «πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ».Αὐτή ἡ προσκύνηση ὅμως ἦταν καί ἔκφραση ἀγάπης, πού ἀποδείχτηκε ἔμπρακτα μέ πολλές θυσίες. Σέ πόσους κόπους ἀλήθεια δέν ὑποβλήθηκαν οἱ μάγοι γι αὐτή τήν προσκύνησή τους; Πόσες ἡμέρες ταξίδευαν γιά νά φτάσουν στήν Βηθλεέμ; Τί ἄφησαν πίσω τους; Οἰκογένειες, περιουσίες, ἐργασίες. Δέν ὑπολόγισαν τούς κινδύνους ἑνός τόσο μακροχρόνιου ταξιδιοῦ. Δέν κάμφθηκαν οὔτε μπροστά στό ἐνδεχόμενο νά μή γυρίσουν ποτέ πίσω, νά μήν ξαναδοῦν τά ἀγαπημένα τους πρόσωπα. Γιατί περισσότερο ἐπιθυμοῦσαν νά δοῦν τό πρόσωπο τοῦ τεχθέντος Βασιλέως. Ἡ πίστη τους αὐτή λοιπόν καί ἡ προσκύνησή τους ἦταν τό πολυτιμότερο δῶρο τους, δῶρο ἀγάπης καί θυσίας.

Ἡ προσκύνηση αὐτή τῶν μάγων θά πρέπει νά μᾶς διδάξει ὅλους καθώς προσερχόμαστε κι ἐμεῖς νά προσκυνήσουμε τό θεῖο βρέφος. Βέβαια δέν διανύουμε τήν μακροχρόνια καί ἐπικίνδυνη κοπιαστική πορεία τῶν μάγων. Δέν ἔχουμε νά προσφέρουμε στό θεῖο βρέφος χρυσό, λίβανο ἤ σμύρνα καί οὔτε ζητάει τέτοια δῶρα ἀπό μας.

Τό δῶρο πού ζητάει ἀπό ἐμᾶς σήμερα ὁ τεχθείς βασιλιᾶς τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς εἶναι κάτι βαθύτερο, ἀνώτερο, ἱερό: «Δός μοί, υἱέ, σήν καρδίαν» (Παρ. κγ’26), μας λέει. Παιδί μου, δός μου τήν καρδιά σου. Τίς ἡμέρες τῆς προσμονῆς τῶν Χριστουγέννων ἀσφαλῶς τακτοποιοῦμε τό σπίτι μας, ἑτοιμάζουμε τά στολίδια καί τά δῶρα, καί πόσα ἄλλα δέν κάνουμε… Τήν καρδιά μας ἄραγε τήν ἑτοιμάζουμε; Γιατί αὐτό ζητάει ἀπό ἐμᾶς ὁ Κύριος. Να τοῦ προσφέρουμε τήν καρδιά μας ὡς μία φάτνη καθαρή καί ἁγία, καί ὄχι ὡς σπήλαιο παθῶν καί ἁμαρτιῶν. Καρδιά λουσμένη στό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετάνοιας καί τῆς Ἐξομολογήσεως. Καρδιά πού δέν ἔχει μέσα της πλέον καμία ἔχθρα ἤ κακία γιά κανέναν. Καρδιά εὐρύχωρη γιά νά δεχτεῖ τήν χάρη καί τήν εἰρήνη τοῦ οὐράνιου βασιλιᾶ πού ἐτέχθη στή Βηθλεέμ. Ἔχουμε λοιπόν ἐμεῖς μιά τέτοια καρδιά; Τήν καθαρίσαμε, τήν στολίσαμε μέ τίς ἀρετές τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς νηστείας;

Τέτοια καρδιά ζητάει ἀπό ἐμᾶς ὁ Κύριος.

«Σπεύσωμεν ἐν Βηθλεέμ, εἰς αὐτοῦ προσκύνησιν μετά Μάγων, καρπούς ἀρίστων πράξεων, κομιοῦντες ὡς δῶρα».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὅταν τά Χριστούγεννα θά ἀκούσουμε τόν ἱερέα νά μᾶς καλεῖ λέγοντας «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε», θά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ γεννηθείς στήν Βηθλεέμ, πού θά μᾶς καλέσει στήν Ὡραία Πύλη νά τοῦ δώσουμε τήν καρδιά μας καθαρή, γιά νά τήν κάνει φάτνη Του. Ἄς προσέλθουμε κι ἐμεῖς μαζί μέ τούς μάγους «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης». Ἐκεῖ τελειώνει ἡ δική μας πορεία. Τί περιμένουμε; Ἄς ξεκινήσουμε. Ὁ δρόμος εἶναι ἀνοικτός, τόν ἄνοιξαν οἱ μάγοι. Ἡ ἐλπίδα τῶν μάγων ἔγινε γιά μᾶς πραγματικότητα. Το ἀστέρι, ἡ φάτνη, τό σπήλαιο, ἡ Βηθλεέμ, εἶναι τόσο λαμπρά, ὅπως τότε, εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας.