– Γιατί δεν μπορώ να μπω κι εγώ, μπαμπά;

– Δεν επιτρέπεται, αγάπη μου. Οταν μεγαλώσεις, θα έρθουμε ξανά, να το δεις κι εσύ.

Μπροστά στο εκδοτήριο εισιτηρίων του Ευπαλίνειου Ορύγματος, στο Πυθαγόρειο της Σάμου, επικρατούσε αναταραχή. Μια μεγάλη παρέα Ελλήνων (4 – 5 οικογένειες) είχε αιφνιδιαστεί μαθαίνοντας ότι η είσοδος στο μνημείο απαγορεύεται σε παιδιά κάτω των 14 ετών. Τα πιτσιρίκια ήταν απαρηγόρητα που δεν θα έβλεπαν το διάσημο έργο του Ευπαλίνου, ένα από τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα της μηχανικής της αρχαιότητας, για το οποίο τόσα είχαν ακούσει από δασκάλους και γονείς, και οι μεγάλοι διαμαρτύρονταν στους αρχαιοφύλακες. «Η ιστοσελίδα του υπουργείου δεν το αναφέρει, πώς θα το γνωρίζουμε;», έλεγαν. «Δεν ξέρουμε τι γράφει η ιστοσελίδα του υπουργείου, ξέρουμε όμως τι ορίζει ο κανονισμός», ήταν η απάντηση των υπευθύνων. Τελικά, οι επισκέπτες το πήραν απόφαση και συμμορφώθηκαν με τον κανονισμό. Μία μητέρα… θυσιάστηκε: θα έμενε με τα παιδιά, όσο οι υπόλοιποι ενήλικες θα έμπαιναν στη μήκους 1.036 μ. σήραγγα – το μεσαίο τμήμα του υδραγωγείου που σχεδίασε στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. ο Μεγαρέας αρχιτέκτονας και μηχανικός Ευπαλίνος για την αρχαία πόλη της Σάμου, έπειτα από ανάθεση του τυράννου Πολυκράτη.

Με το που φτάσαμε κι εμείς στο εκδοτήριο, ήταν η δική μας σειρά να αιφνιδιαστούμε. Mάθαμε ότι, πρώτον, για τη διαμπερή επίσκεψη της σήραγγας απαιτείται ραντεβού. Δεύτερον, αν είναι κανείς τυχερός και καταφέρει να συγχρονιστεί με κάποιο από τα ραντεβού ώστε να την περπατήσει και να βγει στην πίσω πλευρά του βουνού, τη βόρεια, δεν έχει τρόπο να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε. Λεωφορείο που να μεταφέρει τους επισκέπτες στην αφετηρία, όπου έχουν αφήσει τα οχήματά τους, δεν υπάρχει. Aπαιτείται περίπου μισή ώρα πεζοπορία μέσα από χωματόδρομο μέσα στο λιοπύρι. «Και πώς θα γυρίσουμε;», ρωτήσαμε. «Με τα πόδια, από αγροτικούς δρόμους. Ή πρέπει να έχετε συνεννοηθεί με κάποιον γνωστό σας, ώστε να έρθει να σας πάρει», η απάντηση.

«Κι αν θέλουμε να επιστρέψουμε μέσα από το Ευπαλίνειο Ορυγμα;», ρωτήσαμε ξανά. «Τότε πρέπει να πληρώσετε διπλό εισιτήριο, δηλαδή 16 ευρώ». Ολες οι απορίες λύθηκαν! Συμμορφωθήκαμε λοιπόν κι εμείς με τον κανονισμό. Μπήκαμε στο γκρουπ της πρώτης διαθέσιμης διαδρομής, διασχίσαμε λίγο παραπάνω από 100 μέτρα και, από τα σωθικά του όρους Αμπελος, βγήκαμε ξανά στο φως απογοητευμένοι… Ούτε καν το σημείο στο οποίο συναντήθηκαν, σκάβοντας, τα δύο συνεργεία του Ευπαλίνου δεν μπορέσαμε να δούμε.

Τον περασμένο Απρίλιο, η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, παρουσίασε στους εκπροσώπους του Τύπου το «αναγεννημένο» μνημείο, που θα άνοιγε ξανά για τους επισκέπτες, έπειτα από ένα πολύπλοκο και απαιτητικό έργο αποκατάστασης, συντήρησης και ανάδειξης, το οποίο διήρκεσε τρία χρόνια και στοίχισε 3,1 εκατ. ευρώ. «Μπείτε στη σήραγγα, νιώστε την ενέργεια του βουνού, αφουγκραστείτε όσα έχει να σας πει», μας είχε προτρέψει, χαρακτηρίζοντας το μνημείο «στολίδι» για το νησί και εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι θα λειτουργήσει ως πόλος έλξης τουριστών. Πολύ θα το θέλαμε. Αλλά τέσσερις μήνες μετά, η «ολιστική στρατηγική για την ανάδειξη και προβολή του Ευπαλίνειου Ορύγματος», την οποία είχε εξαγγείλει παραμένει στα χαρτιά. Ή μήπως ευσεβής πόθος; «Το υπουργείο βιαζόταν να ανοίξει το μνημείο και δεν προλάβαμε να οργανωθούμε σωστά», μας είπε απολογητικά, βλέποντας τον εκνευρισμό μας μια αρχαιοφύλακας. Και η σεζόν χάθηκε. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χαθεί και η επόμενη…

ΠΗΓΗ:Καθημερινή