Οι γονείς της Σάμου με την «άλλη άποψη» που καλωσορίζουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία

συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη

Τις τελευταίες μέρες, το κείμενο-παρέμβαση της «Άλλη Άποψης» που κατατέθηκε στη γενική συνέλευση των συλλόγων γονέων της Σάμου, προκάλεσε αίσθηση, καθώς κινείται εκτός του κλίματος που είχε δημιουργήσει η ειδησεογραφία γύρω από το νησί. Η συζήτηση εξάλλου, είχε σημαδευτεί από την απόφαση των γονέων στο Δημοτικό Σχολείο άνω Βαθέος της Σάμο, για αποχή των παιδιών τους από τα μαθήματα, λόγω της φοίτησης 14 προσφυγόπουλων στο σχολείο.

Μεταξύ άλλων, στο κείμενο της η «Άλλη Άποψη», τονίζει:

«Ως γονείς όμως, δεν μπορούμε παρά να στηρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση και την ένταξή τους στις ήδη υπάρχουσες σχολικές δομές, με ευθύνη του κράτους.

• Δεν τα θεωρούμε εξ ορισμού άρρωστα και φορείς μεταδιδόμενων ασθενειών.
• Δεν τα ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα παιδιά επειδή είχαν διαφορετική τύχη.
• Θέλουμε να ενταχτούν στην κοινωνία και στα σχολεία για να αισθανθούν ξανά παιδιά.
• Ζητάμε την ένταξή τους στο σχολείο εφόσον θα έχουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
• Θέλουμε να αποκομίσουν όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη φοίτηση στο σχολείο και τα οποία δε συνίστανται μόνο στην απόκτηση γνώσεων, αλλά γενικότερης παιδείας, καθώς και κοινωνικών δεξιοτήτων που οδηγούν στην ομαλή κοινωνικοποίηση
• Δεν θεωρούμε λύση τη δημιουργία μιας άλλης δομής που οδηγεί στην γκετοποίησή τους.»

«Η Άλλη Άποψη γεννήθηκε μέσα από μία αυθόρμητη διαδικασία» εξηγεί στο TPP ο Νίκος Καρδιριμιτζιάν, μέλος της ομάδας γονέων , παραθέτοντας στη συνέχεια το ιστορικό και τις κινήσεις που γέννησαν αυτήν την ίδεα:

«Ο τοπικός σύλλογος γυναικών, στόμα με στόμα, άρχισε να επικοινωνεί για το αν μπορεί αν υπάρξει πραγματικά μία διαφορετική άποψη. Την ίδια στιγμή, στις γενικές συνελεύσεις των σχολείων υπήρχαν γονείς μαθητών οι οποίοι κι αυτοί είχαν την ανάγκη να ακουστεί μία άλλη άποψη, διαφορετική από αυτήν που ακουγόταν μέχρι τότε. Τώρα, εντελώς συμπτωματικά, πριν από περίπου δύο εβδομάδες έγινε και μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση από τον τοπικό σύλλογο οικογενειών και εθελοντών για την ψυχική υγεία, σε συνεργασία με την κίνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Φωνάξαμε έναν καταξιωμένο ψυχίατρο, τον κύριο Μεγαλοοικονόμου, για να κάνει μία διάλεξη επάνω στο θέμα του κοινωνικού στίγματος. Το κοινωνικό στίγμα αφορά όχι μόνο ανθρώπους που πάσχουν από μία ψυχική ασθένεια, αλλά όλους τους ανθρώπους που αποκλείονται. Και δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στον αποκλεισμό των προσφύγων. Για πρώτη φορά, μετά από αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, μαζεύτηκε κόσμος σε αυτήν την εκδήλωση κι ένιωσε ότι υπήρχε μία βάση για μία φωνή διαφορετική από αυτήν που ακουγόταν μέχρι σήμερα».

Κοινή αφετηρία, διαφορετικές προτάσεις

Οι φωνές που έχουν ακουστεί στο νησί της Σάμου σχετικά την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, μπορεί να ακούγονται εκ διαμέτρου αντίθετες, αλλά στην πραγματικότητα ξεκινούν από την ίδια αφετηρία: Η κατάσταση στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης είναι άθλιες. Η «Άλλη Άποψη», παρά το ότι διαφωνεί ξεκάθαρα με τις δράσεις αντιμετώπισης που έχουν εκφραστεί, δεν αρνείται αυτήν την πραγματικότητα.

«Υπάρχει μία κατάσταση εξαθλίωσης μέσα στο ΚΥΤ. Κανένας δεν μπορεί να είναι χαρούμενος  όταν βλέπει μικρά παιδιά, γυναίκες, να κοιμούνται σε σκηνές και μέσα στις λάσπες. Η κατάσταση στην πόλη της Σάμου, πραγματικά έχει επιβαρυνθεί από την προσφυγική κρίση. Δεν θέλω σε μία περίπτωση να δυσφημίσω το νησί, αλλά υπάρχουν περιστατικά με ανθρώπους να αφοδεύουν στο δρόμο. Σε αυτό δεν μπορεί κανένας να πει κάτι διαφορετικό. Η Σάμος σηκώνει ένα πάρα πολύ μεγάλο βάρος και έχει σημασία και για εμάς η πόλη να αρχίσει να λειτουργεί ξανά με τον εύρυθμο τρόπο που λειτουργούσε μέχρι πριν κάποια χρόνια» αναφέρει ο κ.Καρδιριμιτζιάν, προσθέτοντας ωστόσο ότι:

Μια εικόνα όμως με έναν άνθρωπο που αφοδεύει στο δρόμο, έξω από το Κέντρο Υποδοχής σημαίνει, πρώτα απ’όλα, ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει τουαλέτα. «Η διαφορά μας όμως είναι ότι για να λυθεί αυτή η κατάσταση, θα πρέπει να μπούνε καινούριοι κανόνες για τη λειτουργία της πόλης. Επίσης για να λυθούν τα προβλήματα στο Κέντρο Υποδοχής, θα πρέπει γίνουν κάποια πράγματα ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση. Σε μία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να αποδεχθούμε να μην πηγαίνουν στο σχολείο οι μαθητές. Και τα ελληνόπουλα πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο και τα προσφυγόπουλα πρέπει να συνεχίσουν μέσα στο σχολείο την εκπαιδευτική διαδικασία. Η μεγάλη μας διαφορά λοιπόν είναι στον τρόπο αντίδρασης. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε τις συνθήκες ώστε αυτοί οι άνθρωποι να ζουν ανθρώπινα και ότι αυτό είναι που μας ενώνει με γονείς της άλλης πλευράς. Εμείς έχουμε άλλη άποψη στην αντιμετώπιση: Δεν θέλουμε να τιμωρήσουμε κανένα παιδί, αποκλείοντάς το από την εκπαιδευτική διαδικασία. Θέλουμε πραγματικά να υπάρχουν ανθρώπινες συνθήκες, για τους ανθρώπους που φιλοξενούνται στο ΚΥΤ.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το αν οι γονείς που ασπάζονται την άποψη του ίδιου και της «Άλλης Άποψης» είναι μία μικρή μειοψηφία, ο κ.Νίκος παρατηρεί μία μετατόπιση και εμφανίζεται αισιόδοξος, λέγοντας ότι σίγα σιγά ακούγονται όλο και πιο ψύχραιμες φωνές, εντός των Συλλόγων Γονέων.

«Η δικιά μου αίσθηση είναι ότι ο πρώτος ενθουσιασμός της ομάδας που πήρε την απόφαση για αποχή έχει αρχίσει να μειώνεται. Έχουν αρχίσει να ακούγονται σοβαρές φωνές και μέσα στην ομάδα γονέων που ψήφισε πριν από κάποιο διάστημα υπέρ της αποχής, που λένε ότι ίσως υπάρχουν άλλες λύσεις. Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό το τι μήνυμα δίνουμε με μια συγκεκριμένη δράση. Αν κάποιος λέει ότι θέλει την στέγαση των προσφυγόπουλων, δεν μπορεί να λέει στο παιδί  του ότι πρέπει να απέχει από το μάθημα. Αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από το να λέει ότι με ενδιαφέρει η στέγαση των προσφυγόπουλων. Αν πραγματικά τον ενδιαφέρει, πρέπει να κάνει κάτι άλλο.»

«Ας σκεφτούμε ότι:

→ Υπάρχουν Ελληνόπουλα, τα οποία αντιμετωπίζουν στα σπίτια τους βασικά θέματα διαβίωσης  (τα τελευταία χρόνια μαθαίνουμε για παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία ή πολύ πρόσφατα ακούσαμε για τη μαθήτρια στον Βόλο που διάβαζε στον δρόμο, κάτω από το φως της λάμπας, γιατί δεν είχε ρεύμα στο σπίτι της).
→ Υπάρχουν Ελληνόπουλα που υφίστανται βία και κακοποίηση στα σπίτια τους.
→ Υπάρχουν παιδιά τσιγγάνων, Ρομά, Πομάκων που ζώντας σε άθλιες συνθήκες και μέσα σε σκηνές πήγαν και συνεχίζουν να πηγαίνουν στα σχολεία μας απολαμβάνοντας το αγαθό της μόρφωσης.

Τι λέμε σε αυτά τα παιδιά; “Λύστε πρώτα τα προβλήματά σας και μετά ελάτε στο σχολείο”; Φυσικά και όχι! Το σχολείο, έστω και στις λίγες ώρες λειτουργίας του, παρέχει ανθρωπιά, ζεστασιά, θαλπωρή, είναι το καταφύγιο, το “άσυλο” για τις παιδικές ψυχές. Δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να τους στερήσουμε το μόνο καλό που τους συμβαίνει, το μόνο που τα βοηθά να νιώθουν ανθρώπινα.»

Από το κείμενο της «Άλλης Άποψης

Πηγή :www.thepressproject.gr